Wijnruit

Wijnruit

Ruta graveolens

wijnruit

Wijnruit is geen inheemse plant. Je komt hem soms wel tegen in tuinen, waar hij het prima doet in ons klimaat.

Het is een klein struikje met eigenaardige, grijsgroene bladeren. De bladeren zijn diep gelobd, een beetje als eikenbladeren maar dan veel dieper en meer vertakt. In de zomer groeien de bloemstengels boven het blad uit met bescheiden, gele bloemetjes. Het bovenste bloemetje gaat als eerste open, daarna volgen er nog veel. Dat eerste bloemetje, in het hart van de tuil, heeft vijf bloemblaadjes. Alle volgende bloemetjes hebben vier gele bloemblaadjes, die ruitvormig rond het hartje staan.


Het bevat pijnstillende en verdovende stoffen. Een deel van deze stoffen zijn zogenaamde coumarinen. Deze hebben een kenmerkende, enigszins zoete en aangename geur, die vooral vrijkomt als de plant droogt. De Romeinen maakten daar vroeger gebruik van: ze gebruikten wijnruitkruid om hun katers te bestrijden als ze weer eens een drinkgelag hadden aangericht. Daar heeft de plant nog steeds zijn naam aan te danken. De totale geur van wijnruit is toch niet echt aangenaam, en nogal sterk. Toch wordt de plant in sommige traditionele keukens als keukenkruid gebruikt en in Italië kruidt men nog altijd een wijn met wijnruit. Als geneeskruid wordt wijnruit tegenwoordig niet meer inwendig gebruikt.

Ruta graveolens

Ook uitwendig zit er een risico aan deze plant: het verse sap van de plant maakt de huid veel gevoeliger voor zonlicht. Als je in een tuin werkt met wijnruitplanten moet je een beetje oppassen wanneer de zon schijnt. Zelf heb ik heel wat zomers rondgelopen met opvallende, bruine vlekken en vegen op mijn onderarmen, omdat ik te dicht bij de wijnruit aan het werk was geweest. Mijn huid was op die plekken gewoon sterker door de zon beïnvloed. Als je een lichtere of meer gevoelige huid hebt, kan dat tot een nare zonnebrand leiden.


De voornaamste toepassing van wijnruit vinden we in de homeopathie. Daar wordt wijnruit, uiteraard verdund en gepotentiëerd, gebruikt als eerste hulp middel bij verstuikingen van gewrichten. Dit blijkt het kruid ook bij uitwendige toepassing geweldig goed te doen. Een verstuikt, verrekt of anderszins overbelast gewricht kun je met een zalf van wijnruit inwrijven. Masseer daarbij zo stevig als de pijn toelaat. Het is niet de bedoeling meer pijn te veroorzaken. Hoe sneller na het ongeval of het begin van de pijn je met de behandeling begint, des te indrukwekkender het resultaat. Herhaal het inwrijven na een paar uur en desgewenst de volgende dag nog een keer. Een verstuikte enkel moet natuurlijk bovendien hoog gelegd worden om zwelling te voorkomen.


Vanzelfsprekend is het niet verstandig het behandelde lichaamsdeel in de volle zon te leggen! 

Share by: