groeizaam weer

Als je de kruidentuin ziet liggen, valt er 1 ding meteen op: niet te vermijden en nadrukkelijk aanwezig: goudsbloemen! De tuin staat in volle bloei. Toen ik de goudsbloemen zaaide, heb ik een ruime afstand tussen de rijen aangehouden. Ik wilde tenslotte nog wel tussen de rijen door kunnen lopen om de bloemen te plukken. Maar de laatste weken is het zulk “groeizaam” weer geweest, met veel (héél veel) regen en redelijke temperaturen, dat de goudsbloemen flink zijn uitgestoeld en de paadjes helemaal zijn verdwenen. Dat maakt het plukken een beetje uitdagender.

knoopkruid

Natuurlijk is niet alleen de goudsbloem geweldig goed gegroeid. Ook de ongewenste kruiden (afgekort: onkruiden) zijn enorm gegroeid. De afgelopen twee weken was er geen dag zonder regen. Tot deze week; eindelijk was het een paar dagen achter elkaar droog. Het effect van al die nattigheid is een tuin, die overgroeid is met knoopkruid.
Knoopkruid is het meest gevreesde onkruid van Oost Nederland. Het wordt hier in de streek ook wel “stormkruid” genoemd, omdat het voor het eerst massaal opdook na de stormramp van Borculo, begin vorige eeuw. Het kruid schijnt letterlijk uit Amerika te zijn overgewaaid. Het zaad van knoopkruid is ieniemienie klein en licht, en de plant groeit binnen twee weken van een piepklein kiemplantje naar een breed uitgestoelde bos die op zijn beurt al weer bloeit en zaad vormt. Vandaar dat twee weken niet schoffelen (vanwege de regen) leidt tot een knoopkruid-tuin. De meeste “gewenste” kruiden zijn nu zo groot dat ze er niet van wakker liggen. Goudsbloem, echinacea en smeerwortel zijn veel groter dan knoopkruid en hebben er weinig last van. Maar de kleinere planten, zoals de arnica, de viooltjes en de jonge lavendel, gingen aardig schuil onder een deken van groen. De knoopkruidplanten met wortel en al uittrekken was deze week geen optie. De grond was nog zo verzadigd van vocht, dat de wortelkluiten te veel grond vasthielden. Als je onder deze omstandigheden onkruid gaat uittrekken en afvoeren, voer je je halve tuin mee af. Ik heb er voor gekozen de onkruidplanten direct boven de wortel af te knippen met een snoeischaar, en de wortel gewoon te laten zitten. Ik heb heel wat uren op mijn knieën in de tuin doorgebracht! En nu maar hopen dat ze niet opnieuw uitlopen. Op deze manier heb ik nu de helft van de kruidentuin weer “knoopkruidvrij” gemaakt. De andere helft volgt hopelijk volgende week. Het leverde in elk geval heel veel kruiwagens vol goed vers groen materiaal op voor de composthoop.

melde

Een ander onkruid dat ik veel tegenkom, is melde. Wel inheems. Melde houdt van omgewoelde grond. Je komt het altijd vooral het eerste jaar tegen in nieuw aangelegde tuinen. In de kruidentuin stonden er ook een aantal, die een belangrijke functie hadden: ze traden op als gastheren voor lieveheersbeestjes. Melde is erg gevoelig voor zwarte bladluis. Lieveheersbeestjes eten graag bladluis. Dus een aangetaste meldeplant her en der maakt de tuin aantrekkelijk voor lieveheersbeestjes. Zo heb ik altijd een legertje van deze kleine bondgenoten paraat, mocht er eens bladluis optreden in een “gewenste” plant.

Intussen bloeit er zo veel in de kruidentuin, dat ik voortdurend bloemen aan het plukken ben: goudsbloemen, Sint-Janskruidbloemen, de eerste bloemen van Echinacea purpurea, af en toe een verlate bloem van arnica, de lavendel en ook: veel, heel veel lindebloesem. De linde bloeit. Dat kun je zien, ruiken én horen. De hele boom zit vol met bijen, hommels en ander zoemend gedierte, dat mee profiteert van deze nectarbom. Ik droog de lindebloesem om hem te gebruiken in kruidenthee. Erg lekker en bovendien kalmerend en koortswerend.