Nu heb je wortels in vele vormen en maten, maar de adderwortel is er eentje die nogal opvalt. De wortel groeit vanuit de stengel eerst gewoon naar beneden, zoals je dat verwacht, maar dan maakt hij een bocht en groeit een stukje recht naar boven. Daarna maakt deze wortel nog een bocht en groeit weer naar beneden. Dit gekronkel is niet alleen een verklaring voor de nederlandse naam adderwortel, maar ook voor de latijnse naam bistorta: bis=twee keer, torsie=draaiing. De volledige naam is Polygonum bistorta. Er zijn vele polygonums (duizendknopen) en ze hebben allemaal enigszins gelijkend blad. Alleen de adderwortel heeft deze gekronkelde wortel. Deze merkwaardige groeiwijze maakt het schoonmaken van adderwortels wel tot een uitdaging; misschien is dat de reden waarom deze waardevolle plant niet veel gebruikt wordt in kruidenpreparaten. Dat is toch jammer, want adderwortel is zeer rijk aan looistoffen, waardoor de plant helpt om uitgelubberde weefsels terug in model te brengen. Denk bijvoorbeeld aan spataderen en aambeien, die goed reageren op adderwortel, getrokken in olie, die op de huid is aangebracht. Adderwortel inwendig gebruiken, zoals in thee of tinctuur, moet met zorg en beleid gebeuren: de looistoffen kunnen er voor zorgen dat de slijmvliezen van het spijsverteringsstelsel zodanig uitdrogen, dat het tot verstopping leidt. Doseren is een kunst.

In de zomer bloeit adderwortel langdurig met fraaie, roze rechtopstaande bloemaartjes. De plant bedekt prachtig de bodem en daarom zie je veel variëteiten van deze plant aangeplant in plantsoenen, maar die hebben meestal een andere kleur. Leuk detail: de roze kleur van de bloemen kun je in de winter terugzien in de groeipunten en in de doorgesneden wortel.